Rozdział V

MR: Hahahaha!A co to niby miało być?
*Oczami Zayn'a*
Z: Foch z przytupem? - powiedziałem zirytowany
MR: Myślałam, że tylko dziewczyny tak robią.- zaśmiała się
Z: Jak już mówiłem... FOCH. - krzyknąłem i zadarłem głowę do góry.
MR: Ejejejejej! Małpeczko no! - przytuliła się do mnie. Jeszcze dłuższą chwilkę udawałem zadufanego ale po chwili odwróciłem się w jej stronę i odwzajemniłem uścisk. Staliśmy tak i staliśmy, aż nagle drzwi frontowe się otworzyły a w nich stanęła Effy. Nie wiedząc czemu Mia od razu odskoczyła w bok.
E: Ups... Sory. - widać było, że się zmieszała.
Z: Nic się nie stało. Mia właśnie wycierała mi wąsy od kakaa.
E: Doprawdy? Bo według mnie wyglądało to jak.. a zresztą - machnęła ręką- wpadłam tylko po torebkę. A i Doniya kazała przekazać Ci, że twój kumpel Liam czy jak mu tam, dzwonił do niej, żeby Ci powiedziała, że za jakieś pół godziny będzie już u Ciebie.
Z: Liam?! Zapomniałem o nim! A czemu dzwonił do niej?
E: Nie odbierałeś.
Z: Nie słyszałem widocznie. Dobra dzięki - posłałem jej szczery uśmiech
E: Nie ma za co. Ja spadam już. Do zobaczenia - zamykając za sobą drzwi miała banana na twarzy.
Z: Ja też zaraz się zbieram. Perrie lada chwila przyjedzie. - posmutniałem.
MR: Ach tak tak.. To leć nie zatrzymuje Cię
Z: Na pewno ? Nie będziesz smutna i zła ? - dotknąłem jej ramienia
MR: No pewka cielaku - uśmiechnęła się od ucha do ucha. - Idź już .
Z: Zajdziemy jeszcze potem do Ciebie z Liamem, żebyś się nie nudziła.
MR: Spoko, za ten czas może  obejrzę jakieś filmy. - uśmiech nie schodził jej z twarzy.
Z: Idę się ubrać. - Poszedłem na górę i założyłem swoje ciuchy. Nie miałem koszulki bo w końcu Mia mi ją zaplamiła tuszem więc poszperałem w jej szafie. Po chwili znalazłem idealnie pasujący na mnie biały podkoszulek. Lepsze to niż nic.Gdy już miałem opuszczać pokój spostrzegłem na komodzie perfumy. Czyżby to te, waniliowe, po których dosłownie moje zmysły wariowały? Podszedłem i spryskałem sobie nimi nadgarstek i dla większego efektu potrząsnąłem ręką przez chwilę by perfuma mogła nabrać większego aromatu. Dosłownie po momencie do moich nozdrzy doszła ich woń. Stałem tak przez chwilę i wróciłem myślami do chwili kiedy pierwszy raz po tylu lat zobaczyłem Mię, jak przytuliłem ją i wyczułem właśnie ten charakterystyczny zapach, a potem jak przez przypadek nasze wargi złączyły się. Od tamtego momentu wanilia zawsze będzie mi kojarzyć się z nią...z dziewczyną, która dosłownie powala swoim pięknem na kolana ile kroć spojrzy w moją stronę. Zdaje mi się, że przez nią przestałem czuć już cokolwiek do Perrie. Właśnie.. Perrie... To jest zupełnie inna osoba niż Mia. Jeszcze jakieś dwa miesiące byłem gotów być z nią do końca swoich dni. Ale gdy się dowiedziałem, że nasz związek został ustawiony tylko po to by zapewnić rozgłos dla Little Mix... załamałem się. Owszem zapewniała mnie, że i tak ona mnie kocha. Nie darzę już jej takim zaufaniem i bezgraniczną miłością jak kiedyś. Teraz stała się wielką celebrytką, nie ma ciągle czasu. Wywiady, koncerty... a kiedy się już w końcu widzimy to stale muszę jej wysłuchiwać jaka to ona jest wspaniała, jak ją wszyscy kochają... Zmieniła się nie do poznania. Ponadto widziałem jak ile razy kłóciła się z Eleanor, bo podobno Perrie częściej przebywała u boku Louisa niż ze mną. Moja miłość do niej wygasa z każdym dniem. Co jak co ale nie tylko u mnie ostatnio, źle się dzieje w związku. Liam z Danielle ostatnio strasznie oddalają się od siebie. Jak już coś to widzą się jeden albo dwa razy w miesiącu. Na prawdę nie mam zielonego pojęcia co się dzieje. Wiem jedno będę musiał skończyć z Perrie raz na zawsze. Z przemyśleń wyrwał mnie dźwięk mojego telefonu. Sięgnąłem ręką do tylnej kieszeni i wyciągnąłem swojego BlackBerry. Nie sprawdzając kto próbuje się ze mną połączyć bez wahania nacisnąłem zieloną słuchawkę. Po drugiej stronie odezwał się kobiecy głos. Perrie.
P: Hej misiu pysiu. Mam nadzieję, że Cię nie obudziłam.
Z: Nie. Ja..
P: To dobrze. Zaraz będę u Ciebie.
Z: Perrie musimy poważnie pogadać.
P: Tak? Właśnie w tej samej sprawie się wybrałam. Dobra za około 5 minut będę. To do zaraz. Buziaki- rozłączyła się. Ciekawe o czym to ona chciała ze mną porozmawiać. Zresztą nie ważne, i tak się za moment wszystkiego dowiem. Schowałem komórkę do kieszeni i zszedłem na dół.
MR: Coś długo ci to.. hej czy ty użyłeś moich perfum? - zapytała ze śmiechem
Z: To aż tak czuć?
MR: Caluuśki pachniesz wanilią. Mia lubić. - poruszyła śmiesznie brwiami.
Z: Co ja na to poradzę. Uwielbiam ten zapach.
MR: Ściągasz... ja pierwsza się w nim zakochałam. - klepnęła mnie ramię
Z: Pff... - tak prychnąłem, że oplułem niechcący Mię. Dziewczyna jedynie co zrobiła to chwyciła za dół 'mojej' koszulki i zaczęła się nią wycierać. Co jak co ale jej nawyki pod tym względem nic się nie zmieniły. Zawsze jak się ubrudziła czymś to wycierała o moją koszulkę. Zawsze... - Ej no weź przestań.
MR: Nie narzekaj i tak to mój podkoszulek więc na niczym nie tracisz. - skinąłem głową przytakując jej.
Z: Dobra ja już zmykam. Dzięki za śniadanko i koszulkę potem Ci oddam.
MR: Nie ma sprawy to była czysta przyjemność. - uśmiechnęła się w cudowny sposób, którego nawet nie potrafiłbym opisać. - A koszulkę sobie zatrzymaj.
Z: Kochana jesteś. -  powiedziałem wręcz szeptając a następnie musnąłem jej policzek swoimi wargami. Dziewczyna się zarumieniła i popchnęła mnie w kierunku drzwi. - Tak tak wiem , do potem .
MR: Pa.- zmierzwiła moje włosy i zamknęła drzwi za sobą.
Gdy tylko znalazłem się na ganku, od razu zostałem otoczony przez bardzo dużą ilość fanek. Pytały u kogo byłem, dlaczego tam spałem itp. Na żadne z tych pytań nie odpowiedziałem tylko robiłem sobie z nimi zdjęcia tak jak zwykle chciały, śmiesznie to musiało wyglądać bo z każdym zdjęciem robiłem krok w stronę swojego domu. Kiedy byłem już w połowie drogi, odwróciłem się jeszcze raz w kierunku okna Mii. Stała tam i się uśmiechała. Fanki to widocznie dostrzegły bo zaczęły pstrykać dla niej zdjęcia. Gdy tylko Mia to zobaczyła, zniknęła niczym ninja. Zaśmiałem się i brałem od dziewczyn kartki na których były ich nicki do TT. W pewnym momencie zamiast ich krzyków i wisków usłyszałem głos Liama. Odwróciłem się za siebie i ujrzałem jego we własnej osobie.
Z: Stary jak dobrze Ciebie widzieć.
L: Ciebie tee.. Zayn czemu jebiesz wanilią? - przybiliśmy piątkę.
Z: Powiem Ci w domu.
L: Okej. Co tutaj się stało? - pokazał palcem na ulicę i słup gdzie zasłaniały go samochody i pełno ludzi który okrążyli ich dookoła. Najśmieszniejsze że ten słup stał tuż przed moim domem.
Z: Zaraz się dowiemy.
Niestety nim tylko to wypowiedziałem podbiegła do mnie jakaś reporterka z kamerzystą i mikrofonem w dłoni. Chciała już zadać jakieś pytanie ale zrobiłem to pierwszy.
Z: Może mi pani powiedzieć co tu do cholery się stało? I dlaczego tylu ludzi łącznie z policją i pogotowiem  stoją pod moim domem?
Reporterka: To pan nic w nocy nie słyszał? Pijany kierowca uderzył w słup i poniósł śmierć na miejscu.
Z: Przykre. Kiedy zniknie stąd ten cały tłum, nie można nawet spokojnie do domu przejść. - wokół nas pojawiło się więcej reporterów i ponadto otaczały nas fanki i ludzie z okolicy.. Nikt jednak nie odpowiedział na moje pytanie, natomiast zadawali mi swoje... " Zayn mieszkasz w domu obok? " , " Dlaczego nie spałeś u siebie w rodzinnym domu?". Takich pytań było mnóstwo . Wszyscy pytali również kim jest dziewczyna, która stała w oknie, czy to moja nowa miłość, czy to koniec z Perrie. Nie chciałem udzielać odpowiedzi tak jak oni nie powiedzieli mi kiedy stąd wszyscy znikną., ponadto nie miałem zamiaru narażać Mii. Próbowałem iść do siebie do domu łapiąc Liama za rękaw lecz nikt nie chciał nas przepuścić i każdy tarasował nam drogę. Już miałem kląć na tych wszystkich dziennikarzy i fanki gdy nagle rozległ się klakson samochodu.Wszyscy na chwile ucichli lecz po chwili znowu rozpętała się burza pytań. W pewnej chwili Liam krzyknął mi do ucha, że Perrie idzie w naszym kierunku. Odwróciłem się i wpatrywałem jak próbuje się przedrzeć przez te tłumy. W końcu gdy znalazła się obok nas ktoś popchnął ją i dziewczyna upuściła swój telefon. Schyliłem się by go podnieść bo Perrie była zajęta wykrzykiwaniem na Directionerki, że nie mają żadnego szacunku dla jej osoby, że w końcu jest moją dziewczyną i powinny już dawno się z tym pogodzić. - Już niedługo Perrie to wszystko się skończy. - pomyślałem. Chwyciłem jej telefon i chciałem już jej oddać gdy zobaczyłem na jej tapecie jak całuje się z jakimś kolesiem.
Z: CO TO KURWA JEST ? - krzyknąłem wymachując telefonem przed jej twarzą. Dziewczyna zrobiła się czerwona a wokół nas pojawiło się jeszcze więcej mikrofonów.
P: Zayn, skarbie.. proszę Cię.. nie tutaj. Chodź, porozmawiajmy w spokojnym miejscu.
Z: Nie skarbuj mi teraz! Tłumacz się tutaj. Przy wszystkich. - Zebrały się dla niej łzy w oczach lecz żadna nie spłynęła po jej zaróżowionych policzkach, po chwili przełamała ciszę która wówczas nastała..
P: Boże nie wiem od czego zacząć... - jęknęła.
L: To może ja powiem za nią. - wtrącił się Liam. - Gdy tylko wyjechałeś z Londynu, Perrie poszła do siebie a po chwili wyleciała całkiem inaczej ubrana, tak wystrojona bardziej.. i  szybko wsiadła do samochodu. Myślałem, że czegoś zapomniałeś i pojechała Ci to oddać albo umówiła się z jakąś koleżanką czy coś. Około godziny potem, poszedłem z Niallem do baru, bo głodomorro był spragniony zabawy i przygód.. W środku spotkaliśmy Perrie obściskującą się właśnie z tym frajerem ze zdjęcia. Wyciągnąłem telefon i zacząłem to nagrywać, żeby ci potem pokazać jaką dziw.. znaczy jaką dziewczynę sobie znalazłeś. Gdy ją zaczepiliśmy i spytaliśmy co jest grane ta uciekła przed lokal. Niall ją dogonił i z powrotem przyprowadził do mnie. Wydarłem się na nią, że jak ona może Ciebie zdradzać. Ta się tylko zaśmi..-
Z: Dosyć! Nie chcę więcej o tym słyszeć co się tam stało. Powiem Ci tylko jedno - zwróciłem się do Perrie. - Nawet się cieszę, że to wszystko tak się potoczyło. - Dziewczyna spojrzała na mnie lekko zszokowana. - Jesteś z nim?
P: Ja...
Z: JESTEŚ Z NIM CZY NIE?
P: Tak. - spuściła głowę w dół.
Z: Może nawet i dobrze. A teraz Wam coś powiem, pewnie mój menager mnie zabije, ale mam już tego dość.- Chwyciłem jeden z mikrofonów i skierowałem się w kierunku jednej  z kamer. - Mój związek z Perrie był ustawiony.. byliśmy tylko ze sobą by zapewnić rozgłos dla Little Mix.. - Dziewczyna dotknęła mojego ramienia.
P: Zayn  nie rób tego proszę.
Z: Nie Perrie. Oni muszą wiedzieć. Nie chcę już nikogo okłamywać. A co do ciebie..Kochałem Cię. - Dziewczyna się uśmiechnęła. - Kochałem tą starą Perrie z którą mogłem szczerze i otwarcie porozmawiać o dosłownie na każdy temat, spędzać czas tylko we dwoje w zacisznym miejscu. Potem gdy się tylko dowiedziałem, że nasz związek jest ustawką.. moja miłość do ciebie wypalała się z każdym dniem. Ty zapewniałaś mnie, że mimo wszystko Ci na mnie zależy i że mnie kochasz. Teraz dopiero przejrzałem na oczy i uświadomiłem sobie że nigdy tak nie było. Tylko ja się zakochałem, a ty chciałaś wyłącznie marnego rozgłosu. - rzuciłem mikrofonem o ziemię i chwyciłem Liama za ramię. - Po za tym tak się dobrze składa, że ja się też w kimś  zakochałem.
P: Ale jak to? Nie, Zayn błagam Cię to nie może się tak skończyć. Zacznijmy od nowa.
Z: Nie ma mowy. To już jest koniec. Pogódź się z tym. - rzuciłem te ostatnie słowa z kompletną bezinteresownością w głosie.  Wprawdzie pozostał mi jeszcze jakiś sentyment, jakieś lekkie przywiązanie do niej.. ale chce zacząć żyć od nowa. Bez niej. Tak będzie lepiej.
Z: A teraz zejść mi z drogi. Usuńcie się stąd wszyscy. - Krzyknąłem zaciskając jedną pięść, bo druga moja ręka była zajęta trzymaniem Liam'a za rękaw.  Na moje słowa wszyscy zrobili nam drogę w kierunku mojego domu. W jednej chwili pomyślałem "dlaczego nie zrobiłem tego wcześniej?" ale ta myśl zniknęła tak szybko jak tylko się pojawiła. Ruszyłem w kierunku drzwi dalej ciągnąc za sobą Liam'a. Gdy stanęliśmy już na werandzie, wyciągnąłem klucze i wsadziłem je do zamka. Chwilę potem byliśmy już w drodze do mojego pokoju. Kiedy tylko rzuciłem się od wejścia na łóżko usłyszałem :
L: Stary.. podziwiam Cię, że się w końcu przełamałeś i z nią skończyłeś.
Z: Tak wyszło. Ale poczułem taką jakąś ulgę.
L: Media nie dadzą teraz ci spokoju.
Z: Wyjebane mam w nich. Ja już swoje powiedziałem.
L: No sumie.- uśmiechnął się i pociągnął nosem . - Czemu wali od ciebie wanilią?
Z:  Po pierwsze nie wali tylko pięknie pachnie, a po drugie to perfumy Mii.
L: Dziewczyna chyba nie ma w ogóle węchu.
Z: Nie znasz się. Ja na przykład uwielbiam ten zapach.
L: Dobra.. Opowiadaj! - usiadł obok mnie i nadstawił uszu.
Z: Ale niby o czym?- zapytałem z uśmiechem i lekką domieszką zaciekawienia.
L: No o niej i o Tobie..
Z:  No więc... Podoba mi się i to strasznie..
L: Ale weź opowiadaj od początku jak to było. -wciął mi się w słowa. Więc na jego życzenie opowiedziałem dokładnie wszystko od początku. Co raz na niego spoglądałem i widziałem radość w jego oczach. Opowiadałem mu dosłownie o każdym szczególe, każdym jej geście, o wszystkich rozmowach jakie dotąd miały miejsce.. Na wzmiance o jej wujku Liam zaczął główkować i powiedział, że śmiałby się gdyby jej tajemniczym wujkiem " mordercą" był Dwayne "The Rock" Johnson, lecz gdy zobaczył moją wystraszoną minę powiedział tylko, że żartował. Nie zbyt było mi do śmiechu ale zdecydowałem się opowiadać dalej. Gdy już skończyłem Liam podsumował:
L: Stwierdzam, że strasznie fajna dziewczyna z niej. Widzisz Zayn... szukałeś tak zawzięcie miłości swojego życia, którą na pewno nie była Perrie.. a tu się okazuje, że nie musiałeś jej tak naprawdę poszukiwać , że znasz ją od dziecka. Cieszę się Twoim szczęściem i życzę żeby się kiedy Wam tam udało, ale najpierw muszę ją osobiście poznać.
Z: O to bardzo dobrze się składa, bo powiedziałem jej, że wpadniemy. Tylko wezmę najpierw prysznic i się przebiorę. - wstałem z łóżka i po drodze na dół do łazienki zgarnąłem czyste bokserki i ciuchy...

* Oczami Mii *
Tuż po tym gdy tylko Zayn opuścił mój dom postanowiłam wziąć się do sprzątania. Lecz chciałam jeszcze na niego popatrzeć. Gdy weszłam tylko do pokoju, poleciałam do okna i szukałam wzrokiem Zayna. Nie trudno było go znaleźć, bo był w takim jakby kółku zrobionym przez fanki, które dosłownie otoczyły go z każdej  możliwej strony. W jednej chwili chłopak odwrócił się w kierunku mojego okna i się uśmiechnął. Na prawdę zrobiło mi się ciepło na sercu, ale to nie trwało wiecznie. Razem z Zaynem odwróciły się też " jego dziewczyny" i zaczęły pstrykać mi zdjęcia. Gdy tylko to dostrzegłam, postanowiłam udać się do łazienki w celu wyprania koszulki chłopaka. Po niecałych 15 minutach była bez żadnej plamki. Wycisnęłam ją, żeby z niej nie ciekło i poszłam na dół, żeby ją rozwiesić na " suszarce" w ogrodzie.  Gdy tylko znalazłam się na schodach usłyszałam, że TV jest włączone. Czyżby mama już wróciła? Z zimną i mokrą koszulką w ręce wkroczyłam do salonu.
MR: Czeeeść Mamusiek jak zaku.. A ty to kurwa kto?! - zapytałam zbulwersowana gdy okazało się, że  to nie mama siedziała tylko jakiś kompletnie nieznajomy mi facet.
Koleś: Cześć. Twoja mama mnie tu wpuściła i sama jeszcze poszła do sąsiadki. Wow. Jestem pod wrażeniem.. Nie kłamała kiedy mówiła że jesteś piękna. - zaniepokojona podeszłam bliżej kanapy na której siedział nieznajomy.
MR: Boże... Kolejna próba zeswatania mnie z jakimś przychlastem.- pomyślałam. Moja mama od chwili mojego rozstania z Dymitrem proponowała mi żebym pospotykała się z jakimiś chłopakami... Zawsze  nie kończyło się to sukcesem. Po pierwsze : ciągle było mi tęskno do Dymitra, a po drugie wujek. To nie miało sensu. Nie raz dosłownie jak szłyśmy po centrum handlowym czy zwykłą prostą ulicą, to ta widząc jakiegoś obleśnego albo młodego szczyla mówiła : "Kochanie, pora się pozbierać po  tamtym nieudanym związku. Masz oto tutaj jego godnego zastępcę, więc idź i zagadaj z nim a ja pójdę sobie gdzieś sama pochodzić. Jak już skończycie się zapoznawać to zadzwoń przyjadę po ciebie. " Tak.. Moje mama miała czasami jakieś mega dziwne odpały ale mimo wszystko Kocham ją. - Posłuchaj mnie... - urwałam bo koleś naprzeciwko mnie wstał z kanapy i położył palec na moich ustach z wyraźnym znakiem żebym zamilkła. Przysięgam jeżeli on zacznie mnie dotykać będzie tego nieźle żałował.
K: Ciciciiii! Mam na imię Michael i słyszałem, że poszukujesz faceta. Przyszedłem się z Tobą zapoznać bo spotkałem Twoją mamę w kawiarni i mi pomogła... nie ważne z czym . Ważne jest to, że możesz należeć do mnie. - jego ręce powędrowały mi pod bluzkę i jeździły po moich plecach.

* Oczami Zayn'a *Wyszliśmy z Liamem z domu po drodze mijając panią Natalie rozmawiającą przy kawie z moją mamą w kuchni.. W krótkiej drodze do jej domu nie odezwaliśmy się do siebie słowem. Byłem tak szczęśliwy, że w końcu komuś przedstawię Mię i cieszyłem się, że tą osobą jest właśnie Liam.
Z: Mówi Ci ona jest.. - Nie pukałem ani nie dzwoniłem do drzwi bo widziałem, że niecałe 5 minut temu wychodziła ze swojego pokoju, więc weszliśmy od razu  do korytarza i pierwsze co do nas dotarło to męski krzyk. Nie wiedzieliśmy o co chodzi więc podeszliśmy bliżej do salonu...

* Oczami Mii * 
Gdy ten obślizgły parchaty koleś, wsadził mi ręce pod bluzkę, wiedziałam, że muszę wkroczyć do akcji. Podniosłam kolano i z całej siły uderzyłam nim w krocze napastnika. Koleś gdy tylko to poczuł, zawył jak wilk do księżyca. ''Fuck yeah! '' - pomyślałam. Punkt dla mnie. Jakże było moje wielkie zdziwienie kiedy ten przychlast podniósł się do pionu i na początku stanął nie pewnie, lecz po chwili ruszył w moją stronę. Wyciągnął jedną z rąk ku mnie lecz ja byłam szybsza i chwyciłam go za nadgarstek i okręciłam się o 180 stopni, jego ręka przeszła przez moje ramię, sprawiając, że stałam do niego tyłem i że mało co jej mu nie wykręciłam. Miałam już dokonać przerzutu jak to się robi w prawdziwych walkach czyli, że za tą rękę miałam go tak pociągnąć, że przeleciałby nade mną i spadł na plecy, gdy usłyszałam jego krzyki. Błagał, żebym tego nie robiła. Puściłam go.  - I żebym Cię tu więcej nie widziała. Jak widzisz nie szukam chłopaka. Żegnam. Tam są drzwi. -odwróciłam się podążając wzrokiem za nieznajomym, który w ekspresowym tempie pomachał swoją rękę by sprawdzić czy wszystko z nią w porządku, wyprostował się i udał się w stronę wyjścia mamrocząc pod nosem jakieś przekleństwa. Miałam już mu odpowiedzieć ale zobaczyłam, że w korytarzu stoi Zayn z jakimś kolegą, najprawdopodobniej z tym Liamem z zespołu. Ich  miny wyrażały szok. Dosłownie. Buzie mieli szeroko otwarte, ale gdy spostrzegli się, że na nich patrze Zayn powiedział lekko słyszalnym głosem " Boska " . Obleśny typ którego, właśnie rzecz biorąc pobiłam minął ich i trzasnął drzwiami.
Z: Co to było?  - spytał niemalże krzycząc i nadal mając buzie otwartą.
MR: Yy no zupełnie nieznajomy koleś wparował do mojego mieszkania, ponoć moja matka go wpuściła... Ona na siłę próbuje znaleźć  mi faceta. To jest denerwujące. Koleś bezprawnie zaczął mnie obmacywać. Więc co niby miałam robić? Stać i się mu dać?
Z: To było GENIALNE, co nie Liam?
L: Jak widać szczęka mi opadła.
Z&L: Skąd ty umiesz się bić? - zapytali równocześnie.
MR: Mój wujek uczył mnie samoobrony. Potem będąc w związku z Dymitrem, zaczęłam z nim ćwiczyć. I tak jakoś samo wyszło. Dawno nie ćwiczyłam i trochę się zmęczyłam..
Z: Od dzisiaj nie będę mówił, że kobiety to słaba płeć. - powiedział z półuśmiechem na twarzy. Kolega, stał obok niego i szturchnął go łokciem w bok, aż Zayn odskoczył. Lecz po chwili się odezwał. - A no tak.. bym zapomniał. To jest Liam. Liam poznaj Mię. - podeszłam do nich i uścisnęłam rękę chłopakowi. Po dosyć krótkim zapoznaniu się z kolegą Zayna, stwierdzam, że jest bardzo porządnym facetem, ma poukładane w głowie i jest strasznie zabawny. Po rozmowie wzięliśmy się do obejrzenia jakiegoś horroru. Gdy tylko wsadziłam płytkę do DVD, do domu weszła Eff. Poszła zostawić zakupy u siebie w pokoju i wróciła do nas. Przywitała się z chłopakami i poprosiła Liama, żeby poszedł z nią zrobić coś do jedzenia. Chłopak bez żadnego sprzeciwu, od razu się poderwał z kanapy i oboje zniknęli z salonu. Ja usiadłam obok Zayna, a ten zamiast cokolwiek powiedzieć pocałował mnie w policzek.
MR: Za co tym razem?
Z: Za darmo. - pustą przestrzeń salonu wypełnił mój śmiech. - Oglądałaś wiadomości?
MR: Po co niby?
Z: Daj mi pilot, pokaże Ci coś a wszystko zrozumiesz. - wyrwał mi z ręki pilota i przełączył na kanał z wiadomościami.  Po chwili na ekranie zobaczyłam Zayna, jakąś blondynkę, w tle Liama i pełno dziewczyn wokoło. - Z chęcią sobie to obejrzę z perspektywy osób trzecich. - Po zakończeniu wyświetlanego filmiku zrozumiałam, że to była ta cała Perrie. Odniosłam dziwne uczucie.. Taką jakby ulgę, że z nią skończył skoro tak sprawy wyglądały.
Z: Czuję się wolny i jest mi zajebiście!
MR: Cieszę się, że jesteś szczęśliwy. - uśmiech pojawił się na mojej mordce. Chłopak go odwzajemnił.
Z: Wiesz co? Będę jeszcze bardziej szczęśliwy kiedy zrobię to.. - Chłopak odwrócił się twarzą do mnie i zaczął ją przybliżać ku mojej. On chciał mnie pocałować? On mnie? Nie dowierzałam, ale zamknęłam oczy... czułam już jego oddech na swojej twarzy, gdy nagle poczułam łaskotanie po żebrach. Otworzyłam paczadełki i spostrzegłam, że Zayn znęca się nade mną poprzez gilgotki. Zaczęłam się wyrywać, aż w końcu tak się szarpnęłam, w efekcie czego wylądowałam na podłodze. Chłopak spadł na mnie i nie przestawał mnie gilgotać. Chichrałam się jak nigdy dotąd.
MR: Zayn! Przestań. Bo dostaniesz!
Z: Buziaka? Bardzo chętnie. - przestał gilgotki i wystawił się do pocałunku. Ja w tym samym czasie uwolniłam rękę spod jego ciała i lekko przybiłam mu plaskacza. Chłopak zaczął się śmiać  wniebogłosy. - Jak ja uwielbiam się z Tobą drażnić. Tego mi brakowało przez te wszystkie lata. - podniósł się i podał mi rękę. - Jesteś najlepszą przyjaciółką. - obdarował mnie przytulaskiem.
MR: To samo mogę powiedzieć o Tobie.- odezwałam się.
E: Uhuhu jak zwykle trafiam nie w porę. - usłyszałam Effy. Odwróciłam się w jej stronę a ta stała z całą tacką żarcia a za nią szedł Liam z drinkami. Odpowiedziałam jej tylko karcącym spojrzeniem. Usiedliśmy na kanapę w kolejności od lewej: Effy, Liam, ja i Zayn.Odpaliłam film " Koszmar z Ulicy Wiązów: Freddy vs Jason", a następnie wzięłam do ręki drinka oraz miseczkę z chipsami i wtuliłam się w Zayna. O dziwo nie stawiał oporu i sam przytulił mnie mocniej. Przed nami leżała pufa i chłopak położył na niej swoje nogi. Robiąc tak, żeby było mi jak najwygodniej położyłam swoje na jego. Zayn się tylko zaśmiał i powiedział :
Z: Nie za wygodnie panience?
MR: Troche masz kościste te nogi ale nie będę narzekać. - wyszczerzyłam się do niego.
E: Ykhym! Możecie być cicho? Zaczyna się. - na te słowa spojrzeliśmy z Zaynem na siebie i równocześnie położyliśmy sobie palce na ustach w geście " bądź cicho" i uśmiechnęliśmy się do siebie. Na prawdę było fajnie widzieć go w takim świetnym humorze. Wróciłam do danej pozycji ,wtulonej do osoby Zayna i sączyłam drinka...

     Od chwili oglądnięcia filmu chłopcy zanieśli nas do mojego pokoju. Mało nie poszczałam się ze śmiechu kiedy Liam z Eff wpadli w dziurę na tych przeklętych schodach. Wyglądało to przekomicznie. Lecz szybko się jakoś pozbierali i Eff znowu wylądowała u niego na rękach. Zayn otworzył moją sypialnie jedną ręką i rzucił mnie na łóżko, po krótszej chwili to samo zrobił Liam z Eff, w efekcie czego dziewczyna wpadła nieumyślnie na mnie. Nie muszę chyba mówić, że w ten sposób zdobyłam parę siniaków do kolekcji. Ogólnie cały dzień w ich towarzystwie minął pomyślnie. Leżeliśmy we czwórkę na moim dwuosobowym łóżku i gadaliśmy dosłownie o wszystkim. W pewnym momencie Zayn szepnął mi do ucha, żebym spojrzała dyskretnie na Eff i Liama. Byli doszczętnie wpatrzeni w siebie i pochłonięci rozmową na jakiś obcy nam temat. Chwyciłam go za rękę i zaciągnęłam do łazienki , bo przy okazji chciałam się załatwić.
MR: Jak myślisz coś się szykuje? - spytałam z wielkim bananem na twarzy..
Z: Chyba tylko koleżeństwo bo Liam ma Danielle, ale wypytam go dzisiaj jeszcze i ci napisze.
MR: Będę czekać. - uśmiechnął się, a ja odwzajemniłam to.
Z: Jutro rano wyjeżdżamy... - posmutniał od razu. Nie ukrywałam, ze mi z tego powodu tez było nie do śmiechu.
MR: Dlaczego? Kiedy wrócicie? Bo wiesz... ja w tym tygodniu mam urodziny i myślałam, ze będziecie razem z nami..
Z: Pracujemy z chłopakami nad nowa płytą. Nie wiem kiedy wracamy... zawsze coś może wyskoczyć. Wiem, ze masz te urodziny, ale przykro mi.. nie wyrobimy się. Wynagrodzę Ci to tylko jak wrócę. - na ostatnie słowa lekko się uśmiechnęłam.Chłopcy siedzieli u nas aż do godziny 22, lecz wszystko co dobre, szybko się kończy..

Wyszłam akurat z łazienki, rozczesując palcami  w międzyczasie mokre włosy. Byłam przebrana już w moje "piżamki" czyli króciutkie spodenki i koszulkę z kotkiem. Podeszłam do mojej ukochanej ogromnej szafy z lustrem i zaczęłam po prostu się wygłupiać, robić jakieś głupie miny, dziwne pozy aż do czasu gdy usłyszałam dźwięk przychodzącego sms'a. Obróciłam się na pięcie i podeszłam do łóżka gdzie leżał mój "złomek". Wzięłam go do ręki i ujrzałam na ekranie " Zayn przesyła wiadomość".. uśmiech na mojej twarzy pojawił się sam z siebie. Bez chwili zastanowienia kliknęłam "odczytaj" i po chwili moim oczom ukazała się treść :
Z: No cześć :D Miałem Ci napisać jak pogadam z Liamem. A więc, on powiedział " owszem jest atrakcyjną dziewczyną, ale nie wolno mi zapominać o Danielle. Myślę, że z Effy byłaby świetna przyjaciółka bo jak widziałeś tematów nam nie brakowało". A Ty gadałaś z nią ?- Widząc ostatnie zdanie a raczej pytanie przypomniałam sobie, że miałam pogadać z Eff. Cholera jasna...
MR: Właśnie przed chwilą brałam kąpiel, więc zaraz pójdę i z nią porozmawiam ;D. W sumie o zeswataniu ich możemy dopiero pomyśleć jak Liam już nie będzie z Dan, czego oczywiście im nie życzę. Ale wiesz.. nie ma czego planować.. Co będzie to będzie :D. - Kiedy kończyłam pisać sms'a moje nogi poniosły mnie do kuchni po coś na ząb, żeby nam się przyjemniej z Eff gadało. Wzięłam tacę i postawiłam na niej dwie szklanki i dużą czekoladę Milkę z toffi i orzechami w środku. Wlałam " Kaktusa" i podreptałam z żarełkiem do pokoju mojej przyjaciółki. Gdy tylko weszłam Eff przywitała mnie z uśmiechem na twarzy i spokojnym głosem powiedziała:
E: Uff. Normalnie czytasz mi w myślach bo miałam ochotę na czekoladę i na coś do picia.
MR: Mi  też jakoś naszła ochota na to. - upiłam łyk soku i rozpieczętowywałam czekoladę gdy poraz kolejny usłyszałam dźwięk sms'a.
E: Z kim Ty tak namiętnie piszesz? - spytała i w jednej chwili wzięła mój telefon do ręki. - No proszę..Zayn - uśmiech zagościł na jej słodkiej buzi.
MR: Ej oddawaj.
E: Masz coś do ukrycia przede mną?
MR: No coś Ty. Zayn mi tylko pisał o.. - i w tej chwili miałam pustkę w głowie. Nie wiedziałam co mam powiedzieć. Nie chciałam, żeby nasz niecny plan wyszedł na jaw.
E: O czym? - spytała z domieszką ciekawości co raz spoglądając na mnie i na telefon. Wiedziałam, że jeżeli czegoś szybko nie wymyślę to ona odczyta treść.
MR: No że tak bardzo nie chce mu się wyjeżdżać, że chciałby zostać tutaj i pobyć w naszym towarzystwie.
E: No trochę szkoda, że wyjeżdża, razem z Liamem. Polubiłam ich. - posmutniała i oddała mi telefon.  Ja spragniona treści od razu kliknęłam na "odczytaj" .
Z: Masz rację. Lepiej teraz nic nie planować bo można któregoś z ich trójki zranić i to bardzo mocno... A tak wgl to fajna piżamka :D:D . - nie wiem czemu ale zaczęłam się śmiać. Effy spoglądnęła na mnie z pytającym wzrokiem.
MR: Nic nic.. haha. Czekaj tylko mu odpiszę. - " Podglądacz. Brak mi słów na Ciebie. :D" Nacisnęłam wyślij i odłożyłam telefon obok siebie na poduszkę. - Szkoda, że nie będą z nami w moje urodziny.. Nie wiem jak Ty, ale poczułam normalnie jakbym znała Liama całe życie. Strasznie sympatyczny z niego koleś.
E: Fakt. - uśmiechnęła się widocznie sama do siebie bo nie patrzyła na mnie tylko na kawałki czekolady. - Bardzo miły, przystojny, zabawny i można z nim pogadać dosłownie o wszystkim mimo że dopiero go dzisiaj poznałam.
MR: Podoba Ci się? - poruszyłam znacząco brwiami widząc, że dziewczyna akurat zerknęła na mnie.
E: Nieee.. Po prostu mówię Ci, że wyczuwam w nim dobrego przyjaciela. - Wyszczerzyłam się i mruknęłam " yhym" . - Ja znam ten wzrok! Co ty znowu już knujesz?! - spytała lekko oburzona.
MR: A co mam robić? Po prostu spytałam czy Ci się podoba. - Kolejny sms. " Nie jestem podglączem. Przypadkiem usiadłem na parapecie i patrzyłem sobie przez okno :D. Dobra ja lecę spać. Dobranoc i do szybkiego zobaczenia, mam nadzieję :) ;* " E: Wiesz co? Najadłam się i napiłam teraz idę umyć zęby i zmykam spać bo jakoś mi się zachciało.
MR: Serio? Dobra to jak chcesz. Ale czekoladę zabieram dla siebie.
E: To wezmę sobie jeszcze kawałek. Tak na spokojny sen. - uśmiechnęła się w dziwny sposób i wzięła się do łamania czekolady.
MR: KURWA! Kawałek? Wzięłaś cztery!
E: A ty masz jeszcze dwa więc nie kwękaj. - przytuliła mnie.
MR: Odpłacę się jeszcze zobaczysz.. Dobranoc. - ucałowałam ją w policzek i pobiegłam do siebie. Rzuciłam się na łóżko i opatuliłam się kołdrą, w jednej ręce nadal ściskając telefon. Kiedy już wygodnie leżałam odpisałam dla Zayna " Też mam nadzieję, że do szybkiego! Najbardziej mi szkoda, że nie spędzisz ze mną urodzin.. Dobranoc PODGLĄDACZU ;* :) " i odłożyłam telefon na poduszkę. Niedługo po tym zasnęłam tak szybko jak ręką odjął.

* 4 dni później. DZIEŃ URODZIN * 

- Mia wstawaj! Miaa! Słyszysz mnie? - Dobiegał do mnie czyjś głos. Pół przytomna otworzyłam jedno oko i ujrzałam Effy.
MR: Czego się drżysz? Pali się czy co?
E: Wszystkiego Najlepszego durniu Ty mój! - poczułam jej usta na swoich policzkach i mocne przytulaski. - Wstawaj jeść śniadanie i odpakowywać prezenty!
MR: Prezenty?! - momentalnie wstałam z łóżka i zamierzałam już zbiec na dół ale Eff zatarasowała mi drogę.
E: Najpierw idź się ogarnąć.

Nigdy tak szybko się nie ogarnęłam... w niecałe 7 minut stałam już gotowa jak do wyjścia. Zbiegłam na dół niczym małe dziecko gdy się dowiedziało, że czekają na niego prezenty pod choinką. Gdy tylko przekroczyłam próg kuchni moim oczom ukazała się uśmiechnięta od ucha do ucha, mama stojąca z tortem. Na mój widok zaczęła głośno śpiewać " Sto lat" i po chwili dołączyła się do niej Effy. "Dzień rozpoczyna się pięknie "- pomyślałam.
M: Pomyśl życzenie i zdmuchnij świeczki. - zaproponowała mama.
MR: Mam Was moje kochane kobietki i niczego mi więcej już nie potrzeba. -  Po większej części to prawda. Lecz jednak nie do końca. Bardzo chciałam, żeby tata był teraz tutaj z nami. Ale wiadomo, że głupie życzenie nie przywróci zmarłego do życia. Zdmuchnęłam świeczki i mama wzięła się za krojenie tortu. W między czasie podeszła do mnie Effy z dość dużym pudełkiem.
MR: O mateńko co to?
E: Rozpakuj a się przekonasz.- Więcej nie trzeba było mi powtarzać. Zrywając papier ozdobny i otwierając wieko pudełka ujrzałam mnóstwo olejków do kąpieli, masażer, kilka bluzek oraz flakonik moich ulubionych waniliowych perfum.
MR: Jejku. Dziękuję. Wspaniały prezent. Masażer na pewno się przyda, jak i perfuma bo już moja mi się kończy. - rzuciłam się na szyję przyjaciółce. - Pewnie musiałaś się nieźle wykosztować. Aż głupio mi trochę to przyjmować..
E: Aj daj spokój. Przecież urodziny ma się raz do roku!
M: Dziewczyny, bierzcie tort. - wtrąciła się mamusia - jedzcie szybko i zaraz odpakujesz prezent ode mnie. Zasiadłyśmy do stołu i pożarłyśmy nasze kawałki w mgnieniu oka. Ciasto nie było kupne, mamunia się pofatygowała i sama zrobiła 'Pijaka '. Tak.. Co jak co ale ten tort był przepyszny.
M: No to teraz zamknij oczy i daj mi rękę. - żeby nie przedłużać zrobiłam o co mnie poprosiła.
MR: Gdzie mnie prowadzicie? Ej.. czy ty właśnie otworzyłaś drzwi frontowe? Gdzie my idziemy?! - chciałam już szarpnąć rękę i zobaczyć dokąd zmierzamy ale mama odrzekła.
M: Możesz otworzyć oczy.
MR: Ale my stoimy przed do... O MAMUNIU !! - i wtedy ujrzałam pięknego, czarnego Land Rovera. Mój wymarzony samochód. - Mamo kocham Cię! - mama tylko podała mi kluczyki i od razu pobiegłam go odpalić. Ten zapach nowego auta... ten dźwięk kiedy przekręcałam kluczyk w stacyjce. Bezcenne.. Zrobiłam rundkę po dzielnicy i wróciłam spowrotem na podjazd. Wysiadłam z samochodu i rzuciłam się na mamę niczym 5-letnia dziewczynka.
M: Złaź grubasie. Chcesz mnie połamać?
MR: Skądże znowu. Dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję - całowałam ją po policzkach. - Zawsze chciałam go mieć! Jesteś najlepszą mamą na świecie. Dziękuję jeszcze raz.
M: No nie musisz dziękować. Widzieć taką radość na twojej twarzy.. było warto zainwestować w te cacuszko.
MR: Jesteś cudowna. - Przytuliłam ją jeszcze raz. - A gdzie Effy?
M: Poszła na górę po tym jak pojechałaś.
MR: Po co?
M: Idź i zapytaj. - wypuściłam mamę z uścisku i weszłam do domu. - EFFY? Gdzie jesteś?
E: U ciebie w pokoju. - usłyszałam cichy krzyk z góry. Wleciałam do pokoju jak oparzona. Widok jaki tam zastałam był nieco dziwny...
MR: Mogę spytać na jaką cholerę pakujesz wszystkie moje rzeczy do walizek? - Nim zdążyła mi odpowiedzieć odezwał się dzwonek do drzwi. - A tam kogo niesie? - wybiegłam z pokoju i w popłochu poleciałam otworzyć drzwi.
 - Wszystkiego Najlepszego! - usłyszałam głos Zayna. Stał z wielkim bukietem kwiatów.
MR: Zayniiiii! Co ty tutaj robisz? Przecież podobno mieliście nagrywać..
Z: Skończyliśmy już. Nie chciałem Ci nic mówić bo nie było by niespodzianki. - Zabrał kwiatki sobie z twarzy i wręczył mi je. Wielki bukiet czerwonych róż. Nigdy, ale to przenigdy nie dostałam takiego wielkiego bukietu.
MR: Nie trzeba było.. wchodź. - chłopak wszedł do korytarza a ja poszłam do kuchni po wazon. - Popatrz mamo co dostałam od Zayna.
Z: Dzień dobry. - wszedł za mną do kuchni i posłał dla mojej mamy jeden ze swoich uśmiechów.
M: Cześć, cześć.
E: Hej Zayn. - krzyknęła Effy wchodząc do pomieszczenia i siadając na jednym z krzeseł przy wyspie.
Z: I jak spakowane?
MR: Spakowane na co? Co wy już wymyśliliście?
M: Jedziecie z Effy do Londynu. Będziecie mieszkać z Zaynem i jego kolegami. Ja jutro wyjeżdżam do Polski bo dostałam pilne wezwanie.
MR: Co?!
Z: To co słyszałaś. Mieszkacie od dzisiaj z nami. -wyszczerzył się - Spakowałaś ją? - zwrócił się do Eff.
E: Oczywista sprawa. Wszystkie walizy stoją w jej pokoju.
Z: Dobra to ja lecę po nie, żeby zanieść je do samochodu, Ty Effy idź po swoje, a Ty Mia idź już do auta. Tam siedzi nasz ochroniarz Paul. No już już ruchy!  Chłopaki na nas czekają.
MR: Ale ja..
Z: Żadnego ale, tylko idź i wsiadaj. Effy chodź. - kiwnął do dziewczyny i udali się na górę.
MR: Ty o tym wszystkim wiedziałaś? - stałam zszokowana
M: Oczywiste. Chciał Ci zrobić niespodziankę chłopak więc nic nie mówiłam. Po za tym ja jutro wyjeżdżam więc się dobrze składa.
MR: Ale mamo.. Dasz sobie radę beze mnie?
M: Dam. Dzwoń do mnie tylko łobuziaro. - przytuliła mnie do siebie z całych sił. Stałyśmy tak przez chwilę lecz niedługo potem oderwała się. - Dobra koniec bo się zaraz tu rozryczę.
MR: Kiedy wrócisz tutaj spowrotem?
M: Za jakieś 3 tygodnie.
MR: Będę tęsknić.
M: Nie ty jedna.
Z: Mia ty jeszcze tutaj? Szybko wsiadaj do samochodu. - powiedział z wielkim bananem na twarzy  i kilkoma walizami w rękach. Po chwili do korytarza wszedł jakiś obcy facet.- To jest właśnie Paul. - rzekł lekko zdyszany. Mężczyzna podał mi rękę i uśmiechnął się do mnie szczerze.
P: Miło mi Ciebie poznać. Zayn dużo o Tobie opowiadał.
MR: Tak? Jestem ciekawa co. - spytałam z zaciekawieniem na twarzy spoglądając na Zayna.
Z: Same dobre rzeczy. - W między czasie Paul wziął się za wynoszenie moich walizek. Za nim człapała się ze swoimi bagażami Effy. Wyszliśmy za nimi na ganek. Gdy już wszystko zostało zapakowane do bagażnika nadszedł czas żeby się już rozstać z mamą. Nie chciałam jechać i nie chciałam żeby ona wracała do Polski. Ale skoro praca wzywa to nie ma przebacz.. bałam się o jedno, że coś może się jej stać a mnie wtedy nie będzie przy niej. Dobra Mia weź się w garść! Nie wolno Ci snuć czarnych scenariuszy! W jednej chwili na ganek weszła Eff.
E: Do zobaczenia ciociu. Przyjeżdżaj tutaj szybko. Ucałuj moich rodziców jak ich spotkasz. - Przytuliły się.
M: Na pewno to zrobię. Trzymaj się. - mama ucałowała ją w policzek i dziewczyna poszła wsiąść do samochodu. Następnie do mamy podszedł Zayn.
M: No chłopie.. opiekujcie się tam nimi. Ma nic a nic się im nie stać. Rozumiesz?
Z: Tak jest proszę pani. O wszystko zadbamy. - ucałował mamę w rękę i także poszedł do samochodu.
MR: Mamuś dbaj o siebie i gdyby cokolwiek się działo dzwoń do mnie o każdej porze!
M: Trochę się wykosztuję ale damy radę. Dbaj o siebie i nie rozrabiaj. - ucałowała mnie w czoło.
MR: A co z samochodem?
M: Będzie tu stał w garażu puki go nie zabierzesz.
P: My się tym zajmiemy. - krzyknął Paul zza kierownicy.
MR: W takim razie do zobaczenia. - przytuliłam ją po raz ostatni i wsiadłam do furgonetki na tylne siedzenie pomiędzy Zayna i Effy. Zapieliśmy pasy i po chwili samochód ruszył a moja mama stała dalej na ganku i do nas machała. Po chwili odjechaliśmy z piskiem opon.
Z: Szalony dzień czas zacząć.. - powiedział podekscytowany i uśmiechnięty od ucha do ucha...


Nareszcie jest 5!  Ale ja się za Wami stęskniłam... matko. Przepraszam za swoją długą nieobecność. Zawaliłam jednym słowem. Po pierwsze jak byłam gdzieś w połowie rozdziału.. po prostu zatrzymałam się.. nie wiedziałam kompletnie co miałam pisać. Potem pojawiły się ogniska, grille, imprezy na zakończenie wakacji.. ogólnie niektóre urywki pisałam będąc nawalona. Potem na początek roku szkolnego dostałam karę na kompa właśnie za imprezowanie i nie miałam jak dokończyć. Jedynym sposobem jakim wchodziłam na neta była moja koma. Niestety próbowałam dalej pisać z komórki ale po prostu nie wyświetlało mi tekstu.. Widziałam natomiast Wasze komentarze i z każdym dniem jak  wchodziłam bałam się, że będę miała większy opierdol od Was.. Serio. PRZEPRASZAM  Was bardzo bardzo mocno. Kara na kompa już mi się skończyła więc POWINNAM częściej tu przebywać. Dziękuję wszystkim osobom, które tak chętnie tu wchodzą i czytają :) Ta liczba odwiedzin bloga... Jesteście po prostu cudowne. Wasze komentarze potrafią podnieść człowieka na duchu i dają ochotę do dalszego pisania. Dziękuję za wszystkie komentarze po raz kolejny i liczę, że tym razem też mnie nie zawiedziecie :)) KOCHAM WAS ♥
Buziaki - Izzy xx